Gitara
Choć blues może być grany na prawie każdej gitarze, to istnieje kilka wyraźnych faworytów. Pierwszym z nich jest półakustyczny Gibson ES-335, który jest nadal uważany przez wielu muzyków za najlepszego w swojej klasie. Grali na niej najwięksi: od Chucka Berry`ego do Larry`ego Carltona, Freddie Kinga do Alvina Lee.
Wzmacniacz
Większość muzyków blusowych woli używać wzmacniaczy, które zachowują subtelność ich gitar, oraz co najważniejsze, techniki i stylu. Wiele klasycznych blusowych brzmień określa się jako "crunch", czyli brzmienie ani czyste, ani przesterowane, takie coś pomiędzy nimi dwoma. Bardzo mocny przester nie jest pożądany, gdyż odbiera grze dynamikę i niejako kompresuje brzmienie, wyrównując poziom poszczególnych dźwięków, a bluesmanom nie o to chodzi, by każda nuta brzmiała jednakowo. Brzmienie „crunh” daje zupełnie odwrotny efekt – dźwięk uderzony delikatnie będzie brzmiał czysto, a dźwięk zaatakowany silniej będzie się odzywał z głośników jako przesterowany.
Najpopularniejsze w muzyce blusowej są wzmacniacze lampowe, z racji brzmienia, jakie oferują. Bluesmeni raczej nie używają wielkich zestawów gitarowych, częściej można ich zobaczyć z lampowym combo na bazie jednego lub dwóch głośników 12 " - dają one silne brzmienie i pozwalają wspaniale kontrolować dynamikę gry.
Efekty
Blues nie jest muzyką, w której wykorzystuje się dużą liczbę efektów. Ulubiony zestaw wielu blusmenów to kabel, gitara i piecyk. Mimo to spotyka się i w tym rodzaju muzyki różnego radzaju urządzenia efektowe.
Pierwszy z nich to overdrive, który najczęściej uzyskiwany jest z samego wzmacniacza (przester), ale często stosowany jest jako zewnętrzny efekt dodatkowy. Niektórzy muzycy kreując swoje brzmienie stosują jednocześnie przester wzmacniacza i efektu zewnętrznego.
Kolejny popularny efekt to wah-wah, czyli kaczka. Jest to filtr, dzięki któremu możemy płynnie wzmacniać środek pasma. Używany był już w latach ’60 przez Jimiego Hendrixa i Erica Claptona. Zazwyczaj kaczkę wpina się jako pierwszą w linię (zaraz po gitarze przed przesterem). Taki układ daje gładsze brzmienie i lepiej wówczas słychać „dławienie się” kaczki. Są wśród gitarzystów również zwolennicy, którzy wpinają kaczkę po przesterze. Brzmienie jest wówczas o wiele bardziej drażniące i już nie tak gładkie, ale niektórzy muzycy właśnie tego potrzebują – rzecz gustu.
Psychodeliczny blues lat ’60 wykorzystywał jeszcze jeden efekt – był to wirujący głośnik „Leslie”. Głośnik obracał się, dając zniekształcone, pulsujące brzmienie. Głośnik typu „Leslie” był dużą konstrukcją, którą łatwo można było uszkodzić, na szczęście jest szereg efektów podłogowych, dzięki którym można osiągnąć podobne brzmienie jak tremolo, chorus czy wiele wiele innych.
Przykładowa konfiguracja zestawu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz